самоупрекнели

Речник на българския език

1. самоупрекнели — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

самоупрекнели е производна форма на самоупрекна (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самоупрекнели — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

самоупрекнели е производна форма на самоупрекна (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).