самоупрекнало

Речник на българския език

1. самоупрекнало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоупрекнало е производна форма на самоупрекна (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоупрекнало — мин. деят. св. прич. ср. р.

самоупрекнало е производна форма на самоупрекна (мин. деят. св. прич. ср. р.).