самоунищожил си

Речник на българския език

1. самоунищожил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоунищожил си е производна форма на самоунищожа (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. самоунищожил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоунищожил си е производна форма на самоунищожа (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).