самоунищожил

Речник на българския език

1. самоунищожил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоунищожил е производна форма на самоунищожа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самоунищожил — мин. деят. св. прич. м. р.

самоунищожил е производна форма на самоунищожа (мин. деят. св. прич. м. р.).