самоубедяла

Речник на българския език

1. самоубедяла — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

самоубедяла е производна форма на самоубедя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. самоубедяла — мин. деят. несв. прич. ж. р.

самоубедяла е производна форма на самоубедя (мин. деят. несв. прич. ж. р.).