самоубедил съм

Речник на българския език

1. самоубедил съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самоубедил съм е производна форма на самоубедя (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).

2. самоубедил съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самоубедил съм е производна форма на самоубедя (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.).