самоубедил си

Речник на българския език

1. самоубедил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоубедил си е производна форма на самоубедя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. самоубедил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоубедил си е производна форма на самоубедя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).