самоубедило си

Речник на българския език

1. самоубедило си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

самоубедило си е производна форма на самоубедя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоубедило си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

самоубедило си е производна форма на самоубедя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).