самоубедило е

Речник на българския език

1. самоубедило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоубедило е е производна форма на самоубедя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоубедило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоубедило е е производна форма на самоубедя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).