самоубедили

Речник на българския език

1. самоубедили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

самоубедили е производна форма на самоубедя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самоубедили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

самоубедили е производна форма на самоубедя (мин. деят. св. прич. мн. ч.).