самоубедил
1.
самоубедил —
преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.
самоубедил
е производна форма
на самоубедя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).
2.
самоубедил —
мин. деят. св. прич. м. р.
самоубедил
е производна форма
на самоубедя (мин. деят. св. прич. м. р.).