самосглобяло

Речник на българския език

1. самосглобяло — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самосглобяло е производна форма на самосглобя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самосглобяло — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самосглобяло е производна форма на самосглобя (мин. деят. несв. прич. ср. р.).