самосглобяла

Речник на българския език

1. самосглобяла — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

самосглобяла е производна форма на самосглобя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. самосглобяла — мин. деят. несв. прич. ж. р.

самосглобяла е производна форма на самосглобя (мин. деят. несв. прич. ж. р.).