самосглобял

Речник на българския език

1. самосглобял — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самосглобял е производна форма на самосглобя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самосглобял — мин. деят. несв. прич. м. р.

самосглобял е производна форма на самосглобя (мин. деят. несв. прич. м. р.).