самосглобил съм

Речник на българския език

1. самосглобил съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самосглобил съм е производна форма на самосглобя (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).

2. самосглобил съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самосглобил съм е производна форма на самосглобя (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.).