самосглобил си

Речник на българския език

1. самосглобил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самосглобил си е производна форма на самосглобя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. самосглобил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самосглобил си е производна форма на самосглобя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).