самосглобил е

Речник на българския език

1. самосглобил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самосглобил е е производна форма на самосглобя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самосглобил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самосглобил е е производна форма на самосглобя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).