самосглобило си

Речник на българския език

1. самосглобило си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

самосглобило си е производна форма на самосглобя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. самосглобило си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

самосглобило си е производна форма на самосглобя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).