самосглобило

Речник на българския език

1. самосглобило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самосглобило е производна форма на самосглобя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самосглобило — мин. деят. св. прич. ср. р.

самосглобило е производна форма на самосглобя (мин. деят. св. прич. ср. р.).