самосглобили

Речник на българския език

1. самосглобили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

самосглобили е производна форма на самосглобя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самосглобили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

самосглобили е производна форма на самосглобя (мин. деят. св. прич. мн. ч.).