самосглоби

Речник на българския език

1. самосглоби — сег. вр., 3 л., ед. ч.

самосглоби е производна форма на самосглобя (сег. вр., 3 л., ед. ч.).

2. самосглоби — мин. св. вр., 2 л., ед. ч.

самосглоби е производна форма на самосглобя (мин. св. вр., 2 л., ед. ч.).

3. самосглоби — мин. св. вр., 3 л., ед. ч.

самосглоби е производна форма на самосглобя (мин. св. вр., 3 л., ед. ч.).

4. самосглоби — повелително наклонение, ед. ч.

самосглоби е производна форма на самосглобя (повелително наклонение, ед. ч.).