самосглобеше

Речник на българския език

1. самосглобеше — мин. несв. вр., 2 л., ед. ч.

самосглобеше е производна форма на самосглобя (мин. несв. вр., 2 л., ед. ч.).

2. самосглобеше — мин. несв. вр., 3 л., ед. ч.

самосглобеше е производна форма на самосглобя (мин. несв. вр., 3 л., ед. ч.).