самосглобели

Речник на българския език

1. самосглобели — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

самосглобели е производна форма на самосглобя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самосглобели — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

самосглобели е производна форма на самосглобя (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).