самопоканил е

Речник на българския език

1. самопоканил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самопоканил е е производна форма на самопоканя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самопоканил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самопоканил е е производна форма на самопоканя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).