самопоканило

Речник на българския език

1. самопоканило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самопоканило е производна форма на самопоканя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самопоканило — мин. деят. св. прич. ср. р.

самопоканило е производна форма на самопоканя (мин. деят. св. прич. ср. р.).