самоотречали

Речник на българския език

1. самоотречали — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

самоотречали е производна форма на самоотрека (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самоотречали — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

самоотречали е производна форма на самоотрека (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).