самооплождал

Речник на българския език

1. самооплождал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самооплождал е производна форма на самооплождам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самооплождал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самооплождал е производна форма на самооплождам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самооплождал — мин. деят. св. прич. м. р.

самооплождал е производна форма на самооплождам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. самооплождал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самооплождал е производна форма на самооплождам (мин. деят. несв. прич. м. р.).