самообявявал е

Речник на българския език

1. самообявявал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самообявявал е е производна форма на самообявявам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самообявявал е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самообявявал е е производна форма на самообявявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самообявявал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самообявявал е е производна форма на самообявявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).