самокритикувал

Речник на българския език

1. самокритикувал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самокритикувал е производна форма на самокритикувам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самокритикувал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самокритикувал е производна форма на самокритикувам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самокритикувал — мин. деят. св. прич. м. р.

самокритикувал е производна форма на самокритикувам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. самокритикувал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самокритикувал е производна форма на самокритикувам (мин. деят. несв. прич. м. р.).