самоидентифицирало

Речник на българския език

1. самоидентифицирало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоидентифицирало е производна форма на самоидентифицирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоидентифицирало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоидентифицирало е производна форма на самоидентифицирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. самоидентифицирало — мин. деят. св. прич. ср. р.

самоидентифицирало е производна форма на самоидентифицирам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. самоидентифицирало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самоидентифицирало е производна форма на самоидентифицирам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).