самоидентифицирал

Речник на българския език

1. самоидентифицирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоидентифицирал е производна форма на самоидентифицирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самоидентифицирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоидентифицирал е производна форма на самоидентифицирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самоидентифицирал — мин. деят. св. прич. м. р.

самоидентифицирал е производна форма на самоидентифицирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. самоидентифицирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самоидентифицирал е производна форма на самоидентифицирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).