самозародил

Речник на българския език

1. самозародил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самозародил е производна форма на самозародя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самозародил — мин. деят. св. прич. м. р.

самозародил е производна форма на самозародя (мин. деят. св. прич. м. р.).