самозареждало

Речник на българския език

1. самозареждало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самозареждало е производна форма на самозареждам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самозареждало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самозареждало е производна форма на самозареждам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. самозареждало — мин. деят. св. прич. ср. р.

самозареждало е производна форма на самозареждам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. самозареждало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самозареждало е производна форма на самозареждам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).