самовнушило

Речник на българския език

1. самовнушило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самовнушило е производна форма на самовнуша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самовнушило — мин. деят. св. прич. ср. р.

самовнушило е производна форма на самовнуша (мин. деят. св. прич. ср. р.).