самовнушало

Речник на българския език

1. самовнушало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самовнушало е производна форма на самовнуша (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самовнушало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самовнушало е производна форма на самовнуша (мин. деят. несв. прич. ср. р.).