самобичувало

Речник на българския език

1. самобичувало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самобичувало е производна форма на самобичувам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самобичувало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самобичувало е производна форма на самобичувам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. самобичувало — мин. деят. св. прич. ср. р.

самобичувало е производна форма на самобичувам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. самобичувало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самобичувало е производна форма на самобичувам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).