пукнете

Речник на българския език

1. пукнете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

пукнете е производна форма на пукна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. пукнете — повелително наклонение, мн. ч.

пукнете е производна форма на пукна (повелително наклонение, мн. ч.).