противоречал

Речник на българския език

1. противоречал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

противоречал е производна форма на противореча (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. противоречал — мин. деят. несв. прич. м. р.

противоречал е производна форма на противореча (мин. деят. несв. прич. м. р.).