протечете

Речник на българския език

1. протечете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

протечете е производна форма на протека (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. протечете — повелително наклонение, мн. ч.

протечете е производна форма на протека (повелително наклонение, мн. ч.).