прогорил е

Речник на българския език

1. прогорил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

прогорил е е производна форма на прогоря (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. прогорил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

прогорил е е производна форма на прогоря (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).