преокупирало

Речник на българския език

1. преокупирало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

преокупирало е производна форма на преокупирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. преокупирало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

преокупирало е производна форма на преокупирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. преокупирало — мин. деят. св. прич. ср. р.

преокупирало е производна форма на преокупирам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. преокупирало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

преокупирало е производна форма на преокупирам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).