прекатурнели

Речник на българския език

1. прекатурнели — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

прекатурнели е производна форма на прекатурна (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. прекатурнели — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

прекатурнели е производна форма на прекатурна (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).