правоприлагало

Речник на българския език

1. правоприлагало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

правоприлагало е производна форма на правоприлагам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. правоприлагало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

правоприлагало е производна форма на правоприлагам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. правоприлагало — мин. деят. св. прич. ср. р.

правоприлагало е производна форма на правоприлагам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. правоприлагало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

правоприлагало е производна форма на правоприлагам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).