поухилило си

Речник на българския език

1. поухилило си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

поухилило си е производна форма на поухиля (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. поухилило си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

поухилило си е производна форма на поухиля (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).