поуталожил

Речник на българския език

1. поуталожил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поуталожил е производна форма на поуталожа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поуталожил — мин. деят. св. прич. м. р.

поуталожил е производна форма на поуталожа (мин. деят. св. прич. м. р.).