поуспокояло

Речник на българския език

1. поуспокояло — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поуспокояло е производна форма на поуспокоя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поуспокояло — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поуспокояло е производна форма на поуспокоя (мин. деят. несв. прич. ср. р.).