поуспокоил

Речник на българския език

1. поуспокоил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поуспокоил е производна форма на поуспокоя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поуспокоил — мин. деят. св. прич. м. р.

поуспокоил е производна форма на поуспокоя (мин. деят. св. прич. м. р.).