потребил е

Речник на българския език

1. потребил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

потребил е е производна форма на потребя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. потребил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

потребил е е производна форма на потребя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).