потребил
1.
потребил —
преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.
потребил
е производна форма
на потребя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).
2.
потребил —
мин. деят. св. прич. м. р.
потребил
е производна форма
на потребя (мин. деят. св. прич. м. р.).