попоклащал

Речник на българския език

1. попоклащал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

попоклащал е производна форма на попоклащам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. попоклащал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

попоклащал е производна форма на попоклащам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. попоклащал — мин. деят. св. прич. м. р.

попоклащал е производна форма на попоклащам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. попоклащал — мин. деят. несв. прич. м. р.

попоклащал е производна форма на попоклащам (мин. деят. несв. прич. м. р.).